Γιατί ἡ Ἐκκλησία καταδικάζει τίς ἐκτρώσεις;

Ἡ Ἐκκλησία, μέ ἀπόφαση Οἰκουμενικῆς Συνόδου (τῆς Πενθέκτης), καταδικάζει τίς ἐκτρώσεις, γιατί η ἔκτρωση ἀποτελεῖ φόνο. 

Καί εἶναι πραγματικά φόνος ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος βρίσκεται σέ ἐβρυακή κατάσταση, στήν μήτρα τῆς μητέρας του.Σύμφωνα μέ τήν δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἄνθρωπος ὐπάρχει ἀπό τήν στιγμή τῆς συλλήψεώς του, "ἐξ ἄκρας συλλήψεώς" του. Σῶμα καί ψυχή συνιστοῦν τόν ἄνθρωπο. 

Καί τά δυό αὐτά στοιχεῖα τῆς φύσεως τοῦ ἀνθρώπου συνυφίστανται μέ τήν σύλληψή του. Δηλαδή, ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου οὔτε προϋπάρχει, οὔτε ἐμφανίζεται σέ κάποιο ἄλλο στάδιο τῆς κυήσεως, ἀλλά συνυπάρχει μαζί μέ τό σῶμα ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς συλλήψεως.

Μάλιστα, ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι πλήρης ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς συλλήψεως, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν πρόοδο τῆς σωματικῆς ἀναπτύξεως τοῦ ἐμβρύου. Ἁπλῶς, οἱ ἐνέργειες τῆς ψυχῆς ἐκδηλώνονται ἀνάλογα μέ τόν βαθμό τῆς σωματικῆς ἀναπτύξεως τοῦ ἐμβρύου.

Ἡ ψυχή εἶναι ἐκείνη πού συνέχει τό σῶμα καί ὑπάρχει σέ ὅλο τό σῶμα καί τό ζωοποιεῖ, χωρίς νά περιέχεται ἀπό τό σῶμα. Ἀντίθετα, αὐτή περιέχει τό σῶμα καί αὐτή εἶναι πού ἔχει τό "κατ' εἰκόνα" τοῦ Θεοῦ.

Κατά συνέπεια, τό ἔβρυο δέν εἶναι κάποιο μέλος-ὄργανο τῆς μητέρας, κάποιο βιολογικό "κτῆμα", πού τῆς ἀνήκει καί πού μπορεῖ νά τό κάνει ὄ,τι θέλει. Εἶναι ἕνας πλήρης ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος λόγῳ τῶν "εἰδικῶν συνθηκῶν", προσωρινῶς  "φιλοξενεῖται"  στήν μήτρα της.

Ἀπό τήν παραπάνω διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας προκύπτει, ὅτι κάθε θανατηφόρα παρέμβαση σέ γονιμοποιημένα ὠάρια - ἔστω καί ἄν πρόκειται γιά ἐξωσωματική γονιμοποίηση-εἶναι καταδικασμένη, ὡς φόνος "ἐκ προμελέτης".

Τό ἴδιο ἰσχύει τόσο γιά τήν πειραματική ἐπέμβαση σέ γονιμποιημένα ὠάρια ὅσο καί γιά τήν διατήρηση ἤ τήν καταστροφή τῶν κατεψυγμένων ἐμβρύων.  Ἀπό τά παραπάνω, εἶναι εὐνόητο, ὅτι καταδικάζεται ἡ ἐξωσωματική γονιμοποίηση καί γιά τίς ἀναπόφευκτες θανατώσεις τῶν ἀνεπιθύμητων γονιμοποιημένων ὠαρίων.

Δημήτριος Τσελεγγίδης  
Καθηγητής Θεολογίας